Cel pracy:
W literaturze przedmiotu rzadko spotyka się badania nad predyktorami przebiegu schizofrenii młodzieńczej, zwłaszcza oparte na danych pochodzących z długoterminowych katamnez. W naszej analizie badamy zależności pomiędzy przedchorobowym funkcjonowaniem badanych a wskaźnikami klinicznymi i społecznymi przebiegu choroby.

Metoda:
69 pacjentów hospitalizowanych w wieku średnio 16 lat (punkt 0) z powodu schizofrenii (rediagnozowanej retrospektywnie wg kryteriów ICD-10) i powtórnie zbadanych w 5 lat później (punkt 1 – badanie osobiste dotyczyło 41 osób) zostało po raz kolejny poddanych ocenie pod kątem parametrów klinicznych i społecznych w 45 lat po wyjściowej hospitalizacji (punkt 2 – badanie osobiste dotyczyło 21 osób).

Wyniki:
Przedchorobowe wskaźniki nastroju, napędu życiowego, ekspresji uczuć, poziomu wycofania społecznego, inteligencji, lęku, rozwoju popędowości seksualnej i agresywnej oraz rodzinnego i pozarodzinnego życia relacyjnego ujawniły liczne i różnorodne korelacje zarówno z obrazem objawowym i klinicznym przebiegiem schizofrenii, jak i odległym funkcjonowaniem społecznym badanych. Zmiennymi o największym znaczeniu rokowniczym okazały się być: postawa uczuciowa „od” ludzi i świata oraz bogate życie relacyjne poza rodziną pochodzenia. Zmienne te ujawniły przeciwstawne korelacje zwłaszcza z nasileniem objawów negatywnych, poziomem późnego wglądu i regresji, jakością życia zawodowego i punktacją w skali GAF, przy czym korelacje bogatego życia relacyjnego należy ocenić jako pozytywne, a korelacje postawy „od” jako negatywne. Istotny okazał się również harmonijny rozwój popędowości oraz wysoka inteligencja. Korelacje obu tych zmiennych okazały się korzystne zarówno w wymiarze klinicznym, jak i społecznym

Wnioski:
Tak zwana osobowość przedchorobowa opisywana przez szereg wskaźników okazuje się być istotnym czynnikiem prognostycznym w schizofrenii młodzieńczej.