Cel pracy:
W literaturze przedmiotu rzadko spotyka się badania nad predyktorami przebiegu schizofrenii młodzieńczej, zwłaszcza oparte na danych pochodzących z długoterminowych katamnez. W naszej analizie badamy zależności pomiędzy stanem klinicznym i poziomem adaptacji społecznej w 5 lat po pierwszej hospitalizacji a wskaźnikami klinicznymi i społecznymi przebiegu choroby.

Metoda:
69 pacjentów hospitalizowanych w wieku średnio 16 lat (punkt 0) z powodu schizofrenii (rediagnozowanej retrospektywnie wg kryteriów ICD-10) i powtórnie zbadanych w 5 lat później (punkt 1 – badanie osobiste dotyczyło 41 osób) zostało po raz kolejny poddanych ocenie pod kątem parametrów klinicznych i społecznych w 45 lat po wyjściowej hospitalizacji (punkt 2 – badanie osobiste dotyczyło 21 osób). Poza badaniem osobistym korzystano także z innych metod zbierania danych, w tym także z kwerend szpitalnych.

Wyniki:
Obraz kliniczny schizofrenii w 5 lat po pierwszej hospitalizacji opisywany poprzez nasilenie psychopatologii, a także poprzez inne parametry stanu klinicznego (m. in. wgląd, poprawa kliniczna, zdolności relacyjne, GAF) ujawnił liczne i różnorodne korelacje zarówno z obrazem objawowym i klinicznym przebiegiem schizofrenii w 45 lat po pierwszej hospitalizacji, jak i odległym funkcjonowaniem społecznym badanych. Duże znaczenie rokownicze w analizach ujawniły również poziom psychotycznej nawrotowości, obecność tendencji autoagresywnych oraz jakość adaptacji szkolnej i zawodowej oceniane w punkcie 1.

Wnioski:
Poziom funkcjonowania osiągnięty przez pacjenta w obszarach klinicznym i społecznym w ciągu 5 pierwszych lat po wyjściowej hospitalizacji okazał się istotnym czynnikiem prognostycznym w schizofrenii młodzieńczej.