Trzecia część tryptyku związanego z 50-leciem mojej pracy w psychiatrii dotyczy psychofarmakologii. Ten sposób leczenia zaburzeń psychicznych całkowicie zmienił oblicze współczesnej psychiatrii. Wprowadzenie w latach 1950-tych leków neuroleptycznych (przeciwpsychotycznych) i trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych spowodowało rewolucję terapeutyczną oraz przyczyniło się się do „medykalizacji” psychiatrii i jej podobieństwa w zakresie leczenia do innych niezabiegowych specjalności medycznych. Odkrycie w latach 1960-tych profilaktycznego działania litu zapoczątkowało erę leków normotymicznych. W okresie ostatniego półwiecza najbardziej dynamiczne dla psychofarmakologii okazały się lata 1990-te, kiedy to wprowadzono większość leków przeciwpsychotycznych i przeciwdepresyjnych tzw. nowej generacji. Wiek 21 to debiut kilku kolejnych leków przeciwdepresyjnych i przeciwpsychotycznych, w tym długo działających iniekcji tych ostatnich. Interesującym wydarzeniem było również wykazanie przeciw-depresyjnego działania ketaminy. Moją domeną badawczą w psychofarmakologii było leczenie litem chorób afektywnych. Jestem autorem licznych prac na temat litu, z których ponad 150 znajduje się w bazie danych PubMed. Wiele aspektów klinicznych i badawczych związanych ze stosowaniem litu opisano tam po raz pierwszy w piśmiennictwie polskim, a część z nich to artykuły pionierskie w skali międzynarodowej. Ostatnio napisałem książkę pt. „Lit - niezwykły lek w psychiatrii”, która posiada również wersję angielską. Prowadziłem też wiele badań nad lekami przeciwdepresyjnymi, farmakoterapią depresji lekoopornej oraz lekami normotymicznymi, dla których zaproponowałem współczesną klasyfikację. Uczestniczyłem w europejskich programach EUFEST i OPTIMISE dotyczących optymalizacji stosowania leków przeciwpsychotycznych w schizofrenii. Wykonałem również wiele prac badawczych związanych z przeciwdepresyjnym działaniem wlewu ketaminy oraz terapią elektro-wstrząsową.