Cel pracy:
Skala pośredniej autodestruktywności (PAD) została opracowana jako miara indywidualnej, behawioralnej tendencji autodestruktywnej. Celem artykułu jest propozycja skróconej wersji Skali pośredniej autodestruktywności (PAD-25) oraz prezentacja jej właściwości psychometrycznych.

Metoda:
Analizy przeprowadzono na zagregowanych danych (N = 670) pochodzących od osób dorosłych. W procedurze skrócenia skali PAD uwzględniono kryteria statystyczne (wartości współczynników mocy dyskryminacyjnej oraz ładunków czynnikowych pozycji) i treściowe (stopień reprezentatywności oraz zrozumiałości pozycji). Właściwości psychometryczne skróconej wersji narzędzia określono poprzez analizę rzetelności i trafności (czynnikowej oraz zbieżnej i różnicowej).

Wyniki:
Krótka wersja skali PAD składa się z 25 pozycji i cechuje się satysfakcjonującą spójnością wewnętrzną (α = 0,81; ω = 0,88). Uzyskana struktura czynnikowa (model podwójnego czynnika), różnice międzypłciowe oraz korelacje z wynikami innych skal potwierdzają trafność teoretyczną narzędzia.

Wnioski:
Uzyskane wyniki dają podstawy do stwierdzenia, że krótka wersja Skali pośredniej autodestruktywności (PAD-25) wiernie oddaje oryginalny konstrukt opisany przez Kelley z zespołem i może być z powodzeniem wykorzystywana w badaniach empirycznych nad zjawiskiem chronicznej autodestruktywności.