Cel pracy:
Zaburzenia psychosomatyczne to heterogenna grupa jednostek chorobowych przebiegających bez wyjaśnionej przyczyny somatycznej. Z racji złożoności symptomów stanowią one istotny problem medyczno-społeczno-ekonomiczny, a diagnostyka i leczenie chorób wciąż pozostaje dużym wyzwaniem klinicznym. Celem prowadzonych badań była próba znalezienia charakterystycznych wzorców w powierzchniowej aktywności bioelektrycznej mózgu u u osób doświadczających chorób psychosomatycznych. Uzyskane wyniki mogą pomóc w zrozumieniu patomechanizmu zaburzeń oraz w opracowaniu obiektywnych metod diagnozy i różnicowania dysfunkcji czynnościowych.

Metoda:
Badania przeprowadzono na grupie 49 osób: 30 pacjentów z SSD oraz 19 osobach z grupy kontrolnej. U osób badanych wykonywano rejestrację spoczynkowego sygnału EEG w dwóch warunkach eksperymentalnych (oczy otwarte, oczy zamknięte). Zarejestrowane sygnały poddano analizie ilościowej EEG (QEEG), a następnie przeanalizowano statystycznie.

Wyniki:
Analiza sygnałów EEG wykazała istnienie różnic statystycznych między badanymi grupami w zakresie mocy absolutnej w paśmie Alpha (8-12 Hz) w okolicach czołowych (elektrody F3, Fz, F4) w warunku oczu otwartych oraz w paśmie Delta (1-4 Hz) (prawej okolicy czołowej, elektroda F4 w warunku oczu zamkniętych . Nie zaobserwowano podobnych zmian ani w paśmie Beta (12-25 Hz) ani High Beta (25-30 Hz).

Wnioski:
Wykryte nieprawidłowości w powierzchniowej aktywności bioelektrycznej mózgu mogą świadczyć o występowaniu potencjalnych zaburzeń w recepcji i interpretacji doznań trzewnych przez pacjentów z chorobami psychosomatycznymi. Brak różnic w wysokich częstotliwościach może być pomocny w diagnostyce różnicowej między tymi chorobami a innymi zaburzeniami lękowymi, gdzie symptomy psychosomatyczne są obserwowane. Uzyskane wyniki mogą również być przydatne przy planowaniu protokołów z użyciem różnych metod neuroterapeutycznych.