Cel:
Możliwość podjęcia aktywności zawodowej ma istotne znaczenie dla osób z ciężkimi zaburzeniami psychicznymi - podnosi ich samoocenę, wzmacnia poczucie kontroli nad własnym życiem i przynależności do społeczeństwa. W literaturze polskiej brak jest badań, dotyczących procesu zdrowienia ludzi, którzy mają rozpoznanie zaburzeń ze spektrum schizofrenii w kontekście aktywności zawodowej. Celem badania była eksploracja osobistych doświadczeń osób zatrudnionych w Zakładach Aktywności Zawodowej (ZAZ).

Metoda:
Przeprowadzono osiem wywiadów, częściowo ustrukturowanych, z dorosłymi pacjentami, które poddano interpretacyjnej analizie fenomenologicznej.

Wyniki:
Badani oceniali możliwość pracy, jako cenne doświadczenie i czynnik mobilizujący ich do aktywności oraz dbania o siebie. Praca dawała im możliwość przełamania izolacji społecznej przez przebywanie wśród ludzi z podobnymi problemami oraz takimi, którzy nie chorowali psychicznie. Gratyfikacja finansowa pozwała na większą samodzielność i sprzyjała rozwijaniu umiejętności planowania oraz zarządzania budżetem.

Wnioski:
Z badań wynika, że korzystne jest zachęcanie osób, które utraciły pracę wskutek choroby psychicznej, do podejmowania prób aktywizacji zawodowej w ramach posiadanych kwalifikacji lub zdobywania nowych kwalifikacji, korzystając z ofert instytucji rehabilitacyjnych. Szczególnie ważne jest zapewnienie profesjonalnego wsparcia w okresach reorientacji i readaptacji zawodowej. Jego celem jest pomoc pacjentom w odzyskiwaniu poczucia kontroli i sprawstwa, a jednocześnie w radzeniu sobie z trudnymi uczuciami, związanymi z utratą lubianej i czasem cenionej pozycji społecznej. Autorzy tego artykułu zwracają również uwagę na konieczność dalszych badań eksplorujących trudności pacjentów w miejscu pracy i ich strategie radzenia sobie.