Cel:
Analiza świadczeń psychiatrycznych dla pacjentów z rozpoznaniem schizofrenii, sprawozdanych do Narodowego Funduszu Zdrowia w latach 2009-2018.

Materiał i metody:
Schizofrenia jest analizowana jako jedna z chorób o najwyższym wskaźniku utraconych lat życia w zdrowiu (Disability Adjusted Life Years - DALY). W badaniu wykorzystano sprawozdawcze dane jednostkowe Narodowego Funduszu Zdrowia (NFZ), które zostały wykazane płatnikowi w latach 2009-2018. Pacjenci byli identyfikowani przy użyciu kodu w Powszechnym Elektronicznym Systemie Ewidencji Ludności (PESEL). Analizowano świadczenia udzielone osobom dorosłym, tj. osobom, które w roku zakończenia udzielania świadczenia miały co najmniej 18 lat, dla których główną chorobą była schizofrenia identyfikowana poprzez kody wg ICD-10: F20 do F20.9. Sprawozdane świadczenia przeanalizowano według warunków udzielania świadczeń oraz kodów produktów rozliczeniowych, określonych w zarządzeniu Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia 28.06.2019 r.

Wyniki:
W latach 2009-2018 wzrosła o 5% liczba pacjentów z rozpoznaniem schizofrenii, leczonych w sektorze publicznym. W analizowanych latach liczba pacjentów leczonych stacjonarnie zmniejszyła się o 9%, przy wzroście o 6% liczby osób korzystających ze świadczeń ambulatoryjnych i leczenia środowiskowego. W oddziałach psychiatrii sądowej obserwowano bardzo wysoki wzrost (o 212%) liczby hospitalizowanych pacjentów. W 2018 roku średnia liczba dni hospitalizacji wynosiła 43 dni w oddziale psychiatrycznym ogólnym (podstawowym) oraz 279 dni w oddziale psychiatrii sądowej. Bardzo niski odsetek osób chorujących (poniżej 3%) korzystał z terapii dziennej. W leczeniu ambulatoryjnym zdecydowanie dominującą formą pomocy były porady lekarskie, natomiast mniej niż 10% pacjentów korzystało z innego rodzaju świadczeń. W 2018 roku sprawozdano średnio cztery wizyty / porady na pacjenta.

Wnioski:
W latach 2009–2018, większość pacjentów z rozpoznaniem schizofrenii była w sektorze publicznym leczona przy użyciu tradycyjnego modelu opieki: konsultacji medycznej i hospitalizacji psychiatrycznej. Zaleca się reorganizację systemu – wdrożenie i rozwój opieki całościowej skoordynowanej z modelem opieki środowiskowej. Rozszerzenie badania o informacje z sektora niepublicznego dałoby pełny obraz funkcjonowania systemu i ułatwiłoby ocenę potrzeb systemowych tej grupy pacjentów.