Cel pracy:
Celem badania była ocena nasilenia zachowań zdrowotnych i żywieniowych, dotyczących jedzenia emocjonalnego, nawykowego, stosowania restrykcji dietetycznych, określenie poczucia własnej skuteczności pacjentów z otyłością olbrzymią oraz sprawdzenie związków pomiędzy wskaźnikiem masy ciała BMI badanych pacjentów a ich zachowaniami żywieniowymi i poczuciem skuteczności.

Metoda:
Badaniem objęto 37 chorych ze zdiagnozowaną otyłością II i III stopnia w wieku od 18-62 lat (M=39,94; SD=12,20). Wskaźnik masy ciała BMI badanych wynosił od 36 do 60kg/m2 (M=43,50; SD=5,36). Zastosowano narzędzia badawcze: Inwentarz Zachowań Żywieniowych (IZZ), Kwestionariusz Zachowań Związanych z Jedzeniem (KZZJ) i Skalę Uogólnionej Własnej Skuteczności (GSES).

Wyniki:
Badanie wykazało, że pacjenci z otyłością olbrzymią charakteryzowali się przeciętnym w przypadku mężczyzn (5 stenów) i niskim w przypadku kobiet (4 steny) nasileniem zachowań zdrowotnych. Badani przejawiali tendencję do nieprawidłowych zachowań żywieniowych, jedzenia emocjonalnego, nawykowego i stosowania restrykcji dietetycznych. Uogólnione poczucie własnej skuteczności GSES w badanej grupie było na poziomie od 4 do 10 stenów, a średnia na poziomie wysokim (7 stenów).

Wnioski:
Chorzy z otyłością olbrzymią powinni zostać objęci szeroko rozumianą edukacją w obszarze zdrowotnym, żywieniowym oraz psychologicznym.