Cel pracy:
Artykuł prezentuje wyniki badania, którego celem była polska adaptacja Inwentarza Osobowości PiCD, skonstruowanego do pomiaru patologicznych cech w ramach nowego dymensjonalnego modelu zaburzeń osobowości, zaproponowanego w ICD-11.

Metoda:
Badanie zostało przeprowadzone w nieklinicznej grupie N = 597 dorosłych (51,4% kobiet, M = 30,24 lat, SD = 12,07 lat). W celu oszacowania trafności zbieżnej i różnicowej wykorzystano Inwentarz Osobowości PID-5 (Personality Inventory for DSM-5; Krueger et al., 2012) oraz Inwentarz BFI2 (Big Five Inventory-2; Soto & John, 2017).

Wyniki:
Wyniki wskazują na to, że polska adaptacja PiCD jest rzetelna i trafna. Alfa Cronbacha dla skal PiCD waha się od 0,77 do 0,87 (M⍺ = 0,82). Została potwierdzona czteroczynnikowa struktura PiCD z trzema jednobiegunowymi czynnikami (Negatywny Afekt, Izolacja i Dyssocjalność) i jednym dwubiegunowym czynnikiem (Anankastyczność vs Rozhamowanie). Wszystkie cechy osobowości, mierzone za pomocą PiCD, wiążą się w teoretycznie oczekiwany sposób z dysfunkcjonalnymi cechami mierzonymi przez PID-5 oraz cechami osobowości zdrowej, mierzonymi przez BFI-2, zarówno w analizie korelacji, jak i w analizie czynnikowej.

Wnioski:
Uzyskane dane potwierdzają satysfakcjonującą spójność wewnętrzną, trafność czynnikową oraz trafność zbieżną i różnicową polskiej adaptacji PiCD w grupie nieklinicznej.