Cel:
Głównym celem pracy jest określenie różnic pomiędzy kliniczną manifestacją zaburzeń ze spektrum autyzmu u dziewcząt i chłopców.

Metoda:
Grupę badaną stanowiło 15 dziewcząt i 16 chłopców, z diagnozą autyzmu lub zespołu Aspergera, w wieku młodzieńczym, oraz ich rodzice. Adolescentów badano testem ADOS (Autism Diagnostic Observation Schedule, polskiej wersji narzędzia obserwacyjnego do diagnozowania autyzmu) porównując wyniki algorytmów ADOS i ADOS-2, który obowiązuje po rewizji narzędzia. Z rodzicami przeprowadzono ustrukturyzowany wywiad, wypełnili oni kwestionariusz AQ (Autism Quotient), ASAS (Australijską Skalę dla Zespołu Aspergera), oraz GQ-ASC (Kwestionariusz dla dziewcząt ze spektrum autyzmu). Przeanalizowano dokumentację medyczną badanych. Wyniki opracowano za pomocą metod statystycznych.

Wyniki:
Pacjentów badano Modułem 4 ADOS uzyskując w grupie z ASD statystycznie znaczące różnice wyników w części gestów i komunikacji werbalnej. Wyniki średnie w AQ dla ASD dziewcząt i ASD chłopców wynosiły odpowiednio (M = 33.0 i M = 30.9), ASAS (M = 57% i M = 61%). ASD dziewczęta były częściej aniżeli ASD chłopcy hospitalizowane psychiatrycznie (60% vs. 31%), częściej przyjmowały leki antydepresyjne (67% vs. 31%), anksjolityki (20% vs. 6%), leki normotymiczne (40% vs. 19%). ASD chłopcy częściej aniżeli ASD dziewczęta przyjmowali leki psychotropowe (50% vs. 47%) oraz psychostymulanty (44% vs. 20%).

Wnioski:
ASD dziewczęta znajdują się w grupie podwyższonego ryzyka wyniku poza spektrum autyzmu według klasyfikacji ADOS lub ADOS-2, podczas gdy wywiad oraz obraz kliniczny pacjentek potwierdza ASD. Dane kliniczne sugerują, iż profil sensoryczny ASD dziewcząt jest bardziej zaburzony niż ASD chłopców. Częściej występują u nich stany lękowe, depresja, myśli samobójcze, oraz hospitalizacje psychiatryczne zaś u ASD chłopców ADHD, OCD i tiki.