Cel:
Autodestruktywność pośrednia i jej przejawy u osób homoseksualnych nie zostały dotychczas wystarczająco zbadane. Istniejące badania dotyczyły autodestruktywności bezpośredniej lub osobno różnych aspektów/przejawów zachowań/działań, pośrednio autodestruktywnych wśród osób homoseksualnych. Celem tej pracy było zbadanie (syndromu) autodestruktywności pośredniej w sposób holistyczny (całościowy) u osób homoseksualnych.

Metoda:
Zbadano 156 osób o orientacji homoseksualnej (111 mężczyzn, 45 kobiet) w wieku 25-35 lat (śr. w.: 29,6) i 561 osób o orientacji heteroseksualnej (400 mężczyzn, 161 kobiet) w wieku 24-36 lat (śr. w.: 28,2) za pomocą polskiej wersji „Chronic Self-Destructiveness Scale” (CS-DS), w adaptacji Suchańskiej. Polska wersja narzędzia obejmuje: Transgresję i Ryzyko (A1), Zaniedbania Zdrowotne (A2), Zaniedbania Osobiste i Społeczne (A3), Nieuważność, Nieostrożność i Brak Planowania (A4) oraz Bezradność w obliczu trudności (A5).

Wyniki:
Osoby homoseksualne uzyskały wyniki istotnie wyższe niż osoby heteroseksualne, w wielu skalach/wskaźnikach: Autodestruktywność Pośrednia-wskaźnik globalny (ogólny) (p<0,001), A1-Trangresja i Ryzyko(p<0,001), A4-Nieuważność (p<0,001) i A5-Bezradność (p=0,04); brak różnic w zakresie zaniedbań zdrowotnych (A2). Uzyskały również istotnie wyższe wyniki w podskalach zażywania substancji psychoaktywnych. Analiza czynnikowa wyodrębniła tylko jeden czynnik w obu grupach.

Wnioski:
Wyniki badań wskazują na fakt, iż w grupie osób homoseksualnych w porównaniu z grupą osób heteroseksualnych występuje nie tyle psychopatologia kliniczna, ile pogorszenie funkcjonowania psychologicznego, którego wyrazem może być również podwyższony wskaźnik autodestruktywności pośredniej. Osoby homoseksualne dbają o swoje zdrowie podobnie jak osoby heteroseksualne.