Artykuł powstał z zamiarem wypełnienie luki w polskim piśmiennictwie psychiatrycznym, w którym nie znalazło się dotąd miejsce na analizę fenomenu choroby afektywnej dwubiegunowej (ChAD) pod kątem konsekwencji, jakie może ona mieć dla tożsamości osób nią dotkniątych. W tym celu, i w związku z nieobecnością badań w warunkach polskich, podjęto próbę odnalezienia wszystkich dotychczasowych doniesień na ten temat w anglojęzycznych czasopismach fachowych i monografiach. W rezultacie dokonano szczegółowego opisu i opatrzono komentarzem pięć gruntownych badań o zasadniczo jakościowym charakterze. Jakkolwiek „tożsamość” operacjonalizowana była w każdym z nich nieco odmiennie, to każdorazowo odpowiadała pytaniu „kim jestem?”, zarówno pod względem fenomenologicznym, przejawiającym się najczęściej w utracie poczucia ciągłości, jak i poznawczym, związanym z kluczowymi elementami obrazu siebie. Przedstawione badania ujawniły szereg zagrożeń dla tożsamości, mniej lub bardziej specyficznych dla ChAD. Charakter tych badań nie pozwala na generalizację ich wyników, ani na odpowiedź na pytanie o skalę zjawiska. Z drugiej strony, względne podobieństwo tych wyników ujawnia niedostrzegane dotąd trudności, potencjalnie częste i istotne dla bardziej całościowego rozumienia i terapii osób z diagnozą ChAD, dla której implikacje zestawiono w końcowej części tekstu.