Cel:
Relacje między otyłością a spektrum zaburzeń afektywnych dwubiegunowych (bipolar spectrum disorders – BSD) pozostają niejasne. Dlatego też autorzy niniejszej pracy podjęli próbę określenia częstości występowania miękkich cech dwubiegunowości u pacjentów zgłaszających się na leczenie otyłości.

Metoda:
Badanie kliniczno-kontrolne zagnieżdżone. Grupę badaną tworzyło 90 pacjentów, u których średnia wartość wskaźnika masy ciała (body mass index – BMI) wynosiła 38,1±7,0 (zakres: 30,1–62,5), a grupę kontrolną – 70 zdrowych ochotników o średnim BMI=21,6±2,1 (zakres: 18,5–24,9). Korzystając z Kwestionariusza Zaburzeń Nastroju (Mood Disorder Questionnaire – MDQ), przeprowadzano badania przesiewowe w kierunku objawów BSD.

Wyniki:
W grupie osób z otyłością stwierdzono znamiennie większe prawdopodobieństwo uzyskania ≥7 pkt. w MDQ (25,6% vs. 8,6%; p=0,01). W porównaniu do osób zdrowych, pacjenci otyli zdobywali istotnie więcej punktów w sekcji 1 MDQ i w pozycjach MDQ odnoszących się do wymiaru hipomanii "drażliwość–gonitwa myśli". Korzystając z modelu wieloczynnikowej regresji logistycznej wykazano, że otyłość wiąże się z istotnie większą szansą uzyskania ≥7 pkt. w sekcji 1 MDQ (iloraz szans (odds ratio – OR): 2,07; 95% przedział ufności [95% confidence interval – CI]: 1,17–3,63)) oraz z granicznie większą szansą doświadczania okresów "wyżów" i "niżów" (OR: 1,67; 95% CI: 1,00–2,81)).

Wnioski:
Uzyskane wyniki zdają się przemawiać na rzecz tezy, że otyłość może być istotnie związana z BSD. Jednak określenie implikacji klinicznych tego stwierdzenia wymaga, przeprowadzenia dalszych badań, zgodnych z paradygmatem medycyny opartej na wiarygodnych i aktualnych danych naukowych (evidence-based medicine – EBM).