Trazodon jest inhibitorem wychwytu zwrotnego i antagonistą receptorów serotoninowych zarejestrowanym w leczeniu epizodów depresji (major depressive disorder – MDD). Doustne formulacje leku zostały obszernie zbadane i są dostępne w kilku krajach świata, jednak dane przemawiające za stosowaniem postaci pozajelitowej są nieliczne. Nasz przegląd narracyjny podsumowuje charakterystykę farmakologiczną i dane kliniczne dotyczące pozajelitowej postaci trazodonu w zaburzeniach nastroju. Aby wyszukać najważniejsze publikacje skorzystano z baz danych PubMed i Web of Science. Kluczowe dane naukowe pochodzące z czterech badań oceniających skuteczność w MDD wskazują, że trazodon był dobrze tolerowany i skuteczny. W trzech próbach donoszono też o zastosowaniu poza wskazaniami rejestracyjnymi (off-label) w agitacji w przebiegu choroby dwubiegunowej, jednak fakt jednoczesnego stosowania innych leków mógł być czynnikiem zakłócającym i wpłynąć na wyniki. Ograniczona ilość dostępnych danych wskazuje na skuteczność trazodonu w postaci podawanej drogą pozajelitową w MDD i pozwala uznać trazodon jako odpowiedni wybór w przypadku pacjentów w wysokim ryzyku manii związanej ze stosowaną farmakoterapią.