Cel pracy:
Celem badania było ustalenie współwystępowania objawów psychopatologicznych i predyspozycji osobowościowych w zespole stresu pourazowego (PTSD) i jego wymiarów kilka miesięcy po hospitalizacji pacjentów z ciężkim COVID-19 w okresie 2 i 3 fali epidemii.

Metoda:
Badanie przeprowadzono w grupie 138 osób, w okresie 7-8 miesięcy po hospitalizacji z powodu Covid-19. Badani wypełniali kwestionariusze PCL-5 i TIPI oraz skale HADS i AIS. W modelach zastosowano analizę korelacji oraz analizę krokowej regresji wielokrotnej, w których zmiennymi niezależnymi były: stres, lęk, depresja i zaburzenia snu a zależnymi PTSD i jego wymiary.

Wyniki:
22,5% pacjentów spełniło kryteria PTSD. Kobiety i mężczyźni nie różnili się pod względem nasilenia lęku, depresji, zaburzeń snu, dystresu oraz PTSD. Z nasileniem PTSD współwystępowały: lęk, zaburzenia snu, depresja. Wszystkie wymiary PTSD były powiązane z lękiem. Intruzja i Zmiany w pobudzeniu i reaktywności były powiązane z zaburzeniami snu. Zmiany w pobudzeniu i reaktywności były powiązane z subiektywną oceną dystresu. Negatywnych zmiany w funkcjonowaniu poznawczym i nastroju były powiązane z depresją oraz niskim poziom ekstrawersji.

Wnioski:
Istnieje współwystępowanie nasilenia objawów psychopatologicznych takich jak lęk, depresja, dystres i zaburzenia snu z nasileniem PTDS i jego wymiarów wśród pacjentów, którzy przeszli w nieodległej przeszłości ciężkie zachorowanie na Covid-19. Czynnikiem chroniącym przed PTSD po hospitalizacji jest wyższy poziom ekstrawersji. Obecność nasilenia stresu oraz któregokolwiek z badanych objawów obserwowanych u Pacjenta w trakcie kontrolnej wizyty lekarskiej sugeruje konieczność pogłębienia diagnozy w kierunku szerszego wymiaru trudności w postaci PTSD u chorych, którzy byli hospitalizowani z powodu COVID-19 i wdrożenia specjalistycznej psychiatryczno-psychologicznej pomocy.