Wystąpienie zwyrodnienia czołowo-skroniowego zmienia całą rodzinę, stanowiąc nieoczekiwane i emocjonalnie obciążające doświadczenie życiowe wszystkich osób, które ją tworzą. Proces przemian rodzinnych zachodzi w każdym z wariantów tej grupy chorób neurodegeneracyjnych, od ujawnienia się u osoby chorej objawów oraz w toku ich ewolucji, spowodowanej postępującym uszkodzeniem płatów czołowych i skroniowych mózgu. Ze zmianą dotychczasowego funkcjonowania osoby z rodziny zmagają się osoby bliskie, partner/ka oraz potomstwo, włącznie z dziećmi niepełnoletnimi, także rodzice, rodzeństwo. Konfrontacja z problemami diametralnie odmiennymi od występujących w systemie rodzinnym bez obecności osoby z większym zaburzeniem neuropoznawczym wymaga wypracowywania nowych strategii zaradczych. Aby stosowane mechanizmy radzenia sobie były użyteczne, powinny podlegać sukcesywnej modyfikacji, uwzględniającej progresję choroby neurozwyrodnieniowej i dynamikę systemu rodzinnego. Podstawową formą wspierania rodzin z obecnością zwyrodnienia czołowo-skroniowego jest dostarczanie informacji odnoszących się do różnych aspektów tej grupy chorób. Przekaz informacji należy dostosować do potrzeb oraz możliwości poznawczych odbiorcy. Dorastanie w rodzinie z rodzicem ze zwyrodnieniem czołowo-skroniowym jest kluczowym, lecz nienormatywnym doświadczeniem rozwojowym dziecka. Prowadzi do nieodwracalnego tracenia dotychczasowej i konieczności kształtowania innej relacji z chorującym rodzicem. Artykuł koncentruje się w znacznej mierze na udzielaniu wsparcia dziecku niepełnoletniemu. Narzędziem wsparcia może być medycyna graficzna. Łącząc przekaz słowny z grafiką dostarcza wiedzy o problemach zdrowotnych, również stwarza możliwość wyrażenia emocji wyzwolonych obecnością choroby w rodzinie.