Cel pracy:
Celem pracy jest analiza wpływu interwencji poznawczo-behawioralnej (CBI- cognitive-behavioral intervention) u pacjentów poddawanych implantacji urządzeń do elektroterapii na jakość życia po zabiegu oraz na stopień akceptacji choroby.

Metoda:
Grupę badaną stanowili pacjenci poddani standardowej opiece medycznej związanej z implantacją urządzenia do elektroterapii serca oraz u których dodatkowo zastosowano CBI. Pacjenci objęci jedynie standardową opieką medyczną związaną z implantacją urządzenia do elektroterapii serca stanowili grupę kontrolną. CBI składała się z czterech sesji przeprowadzonych w ciągu 30 dni (± 3 dni) od implantacji. Oceniano czynniki demograficzne, kliniczne i psychologiczne. Zastosowano m.in. Skalę Akceptacji Choroby (AIS) i kwestionariusz oceniający jakość życia EuroQol-5D (EQ-5D).

Wyniki:
Do badania włączono ostatecznie 128 pacjentów (36,7% kobiet, średni wiek 64,5 ± 8,9). Proponowany cykl czterech ustrukturalizowanych spotkań CBI był dobrze akceptowany przez pacjentów, co zostało potwierdzone wysoką częstotliwością uczestnictwa w sesjach podczas terapii. Po sześciu miesiącach obserwowano wyższą jakość życia u pacjentów objętych CBI w porównaniu z grupą kontrolną, w tym w zakresie Wizualnej Skali Analogowej EQ-5D [80,2 ± 11,8 vs 64,9 ± 14,3 (p <0,0001)] oraz obserwowano lepszą akceptację choroby [AIS: 35,6 ± 4,3 vs 28,7 ± 6,1 (p <0,0001)].

Wnioski:
Zastosowanie CBI u pacjentów po implantacji urządzeń do elektroterapii serca wiązało się z istotną poprawą jakości życia oraz wyższą akceptacją choroby w porównaniu do grupy pacjentów objętych standardową opieką po zabiegu elektroterapii. CBI ma wiele zalet w tej grupie pacjentów, a także zapewnia spełnienie oczekiwanego efektu terapeutycznego, podczas gdy krótki czas trwania interwencji nie wydłużał czasu trwania samej hospitalizacji.