Zaburzenia odżywiania stanowią istotny i częsty problem wśród nastolatek. Z uwagi na ogromne, negatywne konsekwencje zdrowotne, jakie za sobą niosą, ważne jest przyjrzenie się sposobom i skuteczności ich leczenia. Mimo, iż kryteria diagnostyczne w przypadku młodzieży i dorosłych są takie same, to proces diagnostyczno – terapeutyczny u nastolatków wymaga odrębnych oddziaływań specjalistycznych, z włączeniem w nie środowiska rodzinnego. Światowe badania nad skutecznością terapii w leczeniu zaburzeń odżywiania w okresie rozwojowym wskazują, iż terapia skoncentrowana na rodzinie (FBT) i wzmocniona wersja terapii poznawczo – behawioralnej (CBT-E) są szczególnie przydatne w pracy z tą chorobą, jak i zapobieganiu jej nawrotom. Istotnym mechanizmem w powstawaniu i utrzymywaniu zaburzeń odżywiania jest perfekcjonizm kliniczny. Wydaje się zatem, że praca terapeutyczna nad tym mechanizmem może przyczyniać się do szybszego powrotu do zdrowia i jego utrzymania. Niniejszy artykuł prezentuje wyniki badań nad skutecznością psychospołecznych metod pracy z nastolatkami z zaburzeniami odżywiania, z uwzględnieniem perfekcjonizmu, a także koncentruje się na różnicach w oddziaływaniach i ich dopasowaniu do potrzeb nastolatków, w zakresie dwóch popularnych metod pracy – CBT-E i FBT. Prezentowana wiedza może być pomocna klinicystom pracującym z młodzieżą w wyborach odpowiednich metod i form pracy dostosowanych do konceptualizacji.