Cel pracy:
Stały wzrost zachorowań na cukrzycę skłania do poszukiwań nowszych form leczenia, ale także do badań różnych czynników mających wpływ na jakość życia tych pacjentów. Celem pracy była ocena związku wybranych parametrów stanu psychicznego z jakością życia pacjentów z cukrzycą.

Metoda:
Badaniem objęto 51 pacjentów z cukrzycą typu 1 i 52 pacjentów z cukrzycą typu 2. W badaniach wykorzystano skale: jakości życia SF-36, AIS, HADS oraz SWLS.

Wyniki:
Pacjenci z cukrzycą typu 2 osiągnęli niższe wartości niż pacjenci z cukrzycą typu 1 jedynie w zakresie funkcjonowania fizycznego skali SF-36 (p=0.001). Oceniając związek między parametrami badanymi wykazano, że długość trwania choroby wiązała się z gorszą oceną ogólnego stanu zdrowia (p=0.036) wśród pacjentów z cukrzycą typu 1. Natomiast wśród pacjentów z cukrzycą typu 2 czas trwania choroby korelował ujemny z funkcjonowaniem fizycznym (p=0.002), fizycznym funkcjonowaniem w rolach społecznych (p=0.001) i bólem fizycznym (p=0.047) a także satysfakcją z życia (p=0.012) a dodatnio z wartościami hemoglobiny glikowanej ( p=0,04). Wśród pacjentów z cukrzycą typu 1 poziom depresji ujemnie korelował z poziomem akceptacji choroby (p= 0.0009) oraz satysfakcją z życia (p=0.006), natomiast poziom lęku jedynie z poziomem akceptacji choroby (p=0.0004) a większe nasilenie lęku wiązało się z gorszą kontrolą metaboliczną (p= 0, 02). W grupie pacjentów z cukrzycą typu 2 poziom lęku korelował negatywnie z poziomem akceptacji choroby (p=0.003).

Wnioski:
Z powodu licznych ograniczeń, jakie niesie ze sobą przewlekła choroba, należy zwracać większą uwagę na aspekt jakości życia oraz stan psychiczny pacjentów z rozpoznaniem cukrzycy oraz włączyć ocenę powyższych parametrów do procesu terapeutycznego.