Cel:
Sporadyczna Choroba Creutzfeldta-Jakoba (sCJD) jest rzadką śmiertelną chorobą neurodegeneracyjną mózgu o niestałym obrazie klinicznym. Jej właściwe rozpoznanie nadal pozostaje wyzwaniem. Początkowe objawy są niejasne i różnią się pomiędzy wyodrębnionymi postaciami klinicznymi sCJD. Celem pracy jest prezentacja różnorodności objawów i trudności diagnostycznych w sCJD na podstawie opisu przypadków dwóch pacjentek, na pewnym etapie choroby badanych przez psychiatrów.

Metoda:
Opisy przypadków zostały opracowane na podstawie dostępnej dokumentacji medycznej.

Wyniki:
Przypadek postaci ataktycznej sCJD pacjentki A. P. jest przykładem prezentacji klinicznej sCJD sugerującym neurologiczne tło choroby już na początku objawów i poprawnie skierowanym przez psychiatrę do oddziału neurologicznego, gdzie zdiagnozowano prawdopodobną sCJD. Kontrastem jest wariant Heidenhaina pacjentki I.W., nieprawidłowo rozpoznany jako zaburzenie dysocjacyjne, znany z literatury z nastarczania trudności diagnostycznych nawet neurologom. U obydwu kobiet, diagnozę sCJD potwierdzono w badaniu autopsyjnym.

Wnioski:
We wszystkich przypadkach objawów wzrokowych o nieznanej etiologii, nawet, jeżeli początkowo wykluczone zostanie podłoże neurologiczne i okulistyczne, sCJD powinna być wzięta pod uwagę w diagnostyce różnicowej.