Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (Obsessive-Compulsive Disorder - OCD) występuje u około 2-3% populacji. W związku przewlekłym przebiegiem i dużym procentem oporności na standardowe leczenie poszukuje się alternatywnego postępowania klinicznego bazującego na osiągnięciach neuroscience. Głęboka stymulacja mózgu (DBS - Deep Brain Stimulation) jest nowoczesną i dynamicznie rozwijającą się metodą, stwarzającą szanse na pomoc pacjentom opornym na dotychczasowe leczenie oparte na farmakoterapii i psychoterapii. W niniejszym opracowaniu przedstawiamy dwa przypadki pacjentów z rozpoznaniem opornego na leczenie OCD, u których zastosowano terapię DBS z jednoczesną farmakoterapią i psychoterapią kognitywno- poznawczą (CBT). U obojga pacjentów przeprowadzono zabieg neurochirurgiczny z implantacją elektrod do przedniej odnogi torebki wewnętrznej (ALIC) oraz jądra półleżącego (NAc). Przed i po rozpoczęciu stymulacji prowadzono regularną ewaluację kliniczną w oparciu o badanie psychiatryczne oraz pomiary psychometryczne (Y-BOCS, HAMA, HDRS, GAF, SOFAS). W trakcie okresu obserwacji wykonano ponadto zaślepioną próbę wyłączenia stymulacji. W okresie 6 miesięcznej obserwacji uzyskano znaczną redukcję w zakresie objawów obsesyjno-kompulsyjnych, depresyjnych, lękowych oraz poprawiło się funkcjonowanie pacjentów. Tolerancja terapii DBS była bardzo dobra i nie stwierdzono istotnych objawów niepożądanych. Uzyskane wyniki dają podstawy do wdrażania tej metody u innych, opornych na dotychczasowe leczenie pacjentów z OCD.