PL EN
Głęboka stymulacja mózgu w leczeniu lekoopornych zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych: przegląd piśmiennictwa.
 
Więcej
Ukryj
1
Instytut Psychiatrii i Neurologii
 
 
Data nadesłania: 25-11-2020
 
 
Data ostatniej rewizji: 21-03-2021
 
 
Data akceptacji: 09-08-2021
 
 
Data publikacji online: 31-10-2022
 
 
Data publikacji: 31-10-2022
 
 
Autor do korespondencji
Anna Kupryjaniuk   

Instytut Psychiatrii i Neurologii
 
 
Psychiatr Pol 2022;56(5):1093-1108
 
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Cel pracy: Celem tej pracy poglądowej jest przedstawienie wyników DBS w leczeniu OCD. Omówiono obecną patofizjologię OCD i cele stereotaktyczne dla DBS. Przedstawiono aktualne wskazania i przeciwwskazania do DBS u pacjentów z OCD, a także nadal istniejące ograniczenia DBS w leczeniu OCD. Metody: Dokonano przeglądu literatury na temat badań DBS dotyczących OCD. Wyszukano 8 dobrze przeprowadzonych randomizowanych badań klinicznych i tzw.; otwartych badań klinicznych z co najmniej 6 osobami leczonymi DBS w każdym badaniu. Pozostałe badania prezentują dane dotyczące opisów serii przypadków lub opisy pojedynczych przypadków OCD leczonych za pomocą DBS. Wyniki: Wyniki badań wykazały, że wskaźnik odpowiedzi (ponad 35% redukcja objawów OCD w skali YBOCS) pozostaje w zakresie od 50 do 80% operowanych chorych. Pacjenci w tych badaniach mieli potwierdzoną całkowitą oporność i znaczne nasilenie objawów OCD. Najczęstsze zdarzenia niepożądane związane z DBS obejmujały: epizody hipomanii, myśli samobójcze i zmiany nastroju. Wnioski: Nasz przegląd literatury sugeruje, że DBS w OCD nie może być traktowana jako uznana metoda leczenia OCD. DBS w przypadku OCD należy uważać jako leczenie paliatywne, nie zaś przyczynowe i tylko wyłącznie u chorych, u których wykorzystano całkowicie nieoperacyjne formy leczenia.
eISSN:2391-5854
ISSN:0033-2674
Journals System - logo
Scroll to top