Reforma psychiatrii włoskiej polegała na wdrożeniu w 1978 roku w skali całego kraju zmian legislacyjnych wzorowanych na antyinstytucjonalnych eksperymentach, prowadzonych w latach 60-tych i 70-tych XX wieku przez Franco Basaglię i grupę jego współpracowników. Działalność grupy Basaglii była integralną częścią europejskiego ruchu reformatorskiego tego czasu, wykorzystującego koniunkturę ekonomiczną, kulturową i polityczną dla zmian w psychiatrii. Antypsychiatria włoska doprowadziła do najbardziej radykalnego eksperymentu deinstytucjonalizacji w historii. Objęła całą psychiatrię sektora publicznego, na przestrzeni ćwierćwiecza doprowadzając do wielkiej debaty społecznej nad zmianą sytuacji osób chorych psychicznie oraz do systemowej zmiany leczenia i opieki nad nimi. Basaglia stawiał na autentyczny kontakt z chorymi, czerpiąc inspiracje głównie z analizy fenomenologicznej. O ile antypsychiatrzy brytyjscy, francuscy i amerykańscy kontestowali system opieki psychiatrycznej, o tyle radykalni włoscy psychiatrzy na czele z Basaglią podjęli próby jego demontażu od wewnątrz i skutecznie stworzyli poparcie społeczne dla procesu deinstytucjonalizacji. Swoje idee Basaglia promował w całej Europie, w tym także na forum WHO.