Włoski system opieki psychiatrycznej funkcjonuje w oparciu o Ustawę 180 (wł. Legge 180) uchwaloną 13 maja 1978 roku, zwaną także Legge Basaglia od nazwiska twórcy reformy, Franco Basaglii. Nowe prawodawstwo było ogromną zmianą, wprowadzoną w efekcie działań silnego ruchu antypsychiatrycznego. Wprowadzanie reformy i jej skutki stały się przedmiotem licznych analiz w literaturze naukowej, głównie w Wielkiej Brytanii i w USA. Autorzy badań i opracowań dostrzegają liczne sukcesy reformy, szczególnie jej początkowej fazy. Przyczyn częściowej porażki Legge 180 upatrują w jej wadliwej i niepełnej implementacji. Wprowadzenie Legge Basaglia całkowicie zmieniło strukturę opieki psychiatrycznej we Włoszech, ostatecznie przywracając psychiatrię medycynie i szpitalom ogólnym oraz promując model psychiatrii środowiskowej. Deinstytucjonalizacja we Włoszech nie pociągnęła za sobą wzrostu liczby przymusowych hospitalizacji psychiatrycznych, nie spowodowała wzrostu liczby samobójstw w grupie osób chorych psychicznie, ani nie doprowadziła do wzrostu liczby przestępstw przez nie popełnianych. Nie wywołała też masowej transinstytucjonalizacji, w tym przewidywanego przez przeciwników odpływu chorych do sektora prywatnego ani jego rozrostu.