Rewaskularyzacja chirurgiczna stanowi uznaną metodę leczenia choroby niedokrwiennej serca. Stale zwiększa się liczba osób poddawanych pomostowaniu aortalno-wieńcowemu, zarówno w populacji młodych pacjentów z chorobą wieńcową, jak i chorych w podeszłym wieku. Szacuje się, że nawet co trzeci chory poddawany pomostowaniu aortalno-wieńcowemu w okresie pooperacyjnym może doświadczyć objawów depresyjnych. Liczne czynniki osobnicze i czynniki związane z zabiegiem operacyjnym wpływają na wystąpienie depresji. Do najczęściej wymienianych należą: wiek, płeć, sytuacja socjoekonomiczna, schorzenia współistniejące oraz występowanie depresji przed operacją. Obecnie poszukuje się markerów biochemicznych, których stężenie przed zabiegiem byłoby predyktorem wystąpienia depresji po pomostowaniu aortalno-wieńcowym. Sugeruje się związek odpowiedzi zapalnej, szczególnie nasilonej w okresie okołooperacyjnym, z występowaniem depresji po rewaskularyzacji kardiochirugicznej. Identyfikacja tych czynników jest niezwykle istotna, gdyż umożliwi opracowanie stratyfikacji pozwalającej na wytypowanie chorych szczególnie zagrożonych wystąpieniem depresji po operacji. Działania mające na celu identyfikację zagrożonych chorych są niezwykle istotne, ponieważ depresja nie tylko pogarsza jakość życia, ale także wpływa na rokowanie krótko- i długoterminowe.