Cel:
Celem badania jest analiza związków między lekooporną postacią depresji a sposobem, w jaki choroba jest opisywania przez pacjenta i członków jego rodziny. W szczególności weryfikacji wymaga hipoteza, zgodnie z którą choroba i chorowanie mogą stanowić czynnik stabilizujący system rodzinny, a w konsekwencji leczenie tego rodzaju depresji może napotkać na dodatkowe trudności i wzmacniać „lekooporność” poprzez „zatrzymywanie depresji” przez rodzinę.

Metoda:
Badaniem objęto 20 pacjentów i ich rodziny. Konsultacje przeprowadzone z każdą z tych rodzin stanowiły materiał do prezentowanych badań. Wstępne wyniki badania wskazują na wyraźny związek między tym, w jaki sposób pacjent i jego rodzina definiują okoliczności choroby i leczenia a typem interakcji pomiędzy nimi, manifestowanymi werbalnie i niewerbalnie.

Wyniki:
Wyniki analizy ilościowej wskazują, że jeśli pacjent w czasie konsultacji zastanawia się, jak opisać sytuację, w której się znalazł i uwarunkowania jego choroby, to najczęściej ma to miejsce w opozycji do członków rodziny generacyjnej. Natomiast w sytuacji, kiedy manifestuje objawy depresyjne, wchodzi bardziej w rolę zależną od członków rodziny, którzy wyrażają wobec niego postawę ciepła.

Wnioski:
Lekooporność depresji powinna być rozpatrywana także z uwzględnieniem kontekstu rodzinnego pacjenta.