Celem artykułu jest przypomnienie postaci doktora Karola de Beaurain – psychiatry, który należał do grona pierwszych Polaków leczących psychoanalizą. Dotychczas dr Beaurain był znany z krótkich wzmianek w publikacjach dotyczących życia i twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza (Witkacego), gdyż w latach 1912-1913 prowadził jego psychoanalizę. Urodzony w 1867 roku Beaurain studiował medycynę na uniwersytetach szwajcarskich (Zurich, Berno, Genewa), tam też obronił doktorat. Przygotowany do pracy lekarza uzdrowiskowego po powrocie na ziemie polskie osiadł w Poroninie, gdzie poza pełnieniem funkcji lekarza okręgowego zaangażował się w działalność społeczną i kulturalną. Około roku 1910 zainteresowania zawodowe dr Beauraina zwróciły się w kierunku psychiatrii i psychoterapii. Pod koniec 1911 przeprowadził się do Zakopanego, gdzie otworzył prywatną praktykę w zakresie „chorób nerwowych”. W tym samym czasie zaczął również leczyć pierwszych pacjentów z wykorzystaniem technik psychoanalizy. Pierwsza cześć artykułu poświęcona jest życiu dr Beaurain od urodzenia, poprzez okres studiów i przygotowań do rozpoczęcia pracy zawodowej, aż do momentu rozpoczęcia działalności psychoanalitycznej.