Cel:
Celem artykułu było zbadanie po 10 latach tego, jak postrzegane są osoby chore psychicznie przez studentów psychologii. Artykuł powstał z inspiracji badań nad stereotypowym postrzeganiem osób chorych psychicznie przeprowadzonych przed dziesięcioma laty i opublikowanymi w Psychiatrii Polskiej (2000).

Metoda:
Zastosowano zmodyfikowaną wersję dyferencjału semantycznego, zastosowanego również przed dziesięcioma laty. Polegała ona na wybieraniu przez badanych 30 par przymiotników, które nadają się do opisania osób chorych psychicznie; zaznaczyć na skali, w jakim stopniu dany obiekt ma tę cechę; określić, jaki procent osób chorych psychicznie ma tę cechę oraz określić w procentach stopień pewności swojej opinii związanej z nasileniem cechy. Zmodyfikowany dyferencjał semantyczny bada społeczny i ewaluatywny charakter stereotypu.

Wyniki:
Zbadanych 152 studentów psychologii (K 138, M 14), średnia wieku 21,8, w porównaniu z podobną grupą badanych przed dziesięcioma laty uzyskało wyniki świadczące o większej dojrzałości i mniejszym obciążeniu myśleniem stereotypowym na temat chorych psychicznie. Badani obecnie stwierdzali z mniejszą (71%) niż poprzednicy (79%) pewnością, że większość osób chorych psychicznie to ludzie z trudnościami zarówno w kontakcie z innymi, jak i z samymi sobą. Ze znacznie szerszej perspektywy postrzegają osoby chore psychicznie (w 2000 r. 11 kategorii dyferencjału, w 2010 r. 19 kategorii dyferencjału).

Wnioski:
Badania stereotypu chorych psychicznie pokazują korzystne zmiany w świadomości społecznej u studentów psychologii. Rola nowych programów nauczania psychologii uwrażliwiających na problemy osób chorych psychicznie, złożoność procesu chorobowego a także prawdopodobny wpływ reklam społecznych i budowania społecznego wsparcia dla osób chorych przyczyniły się do uzyskanych pozytywnych zmian w wynikach.