Zaburzenia funkcji poznawczych są integralną częścią obrazu klinicznego depresji, ale nie poświęca się im zasadniczej uwagi, głównie z powodu przekonania, że są one wtórne wobec innych, typowych objawów depresji. Uważa się, że dysfunkcje poznawcze stanowią jedną z przyczyn złego funkcjonowania chorych na depresję. Deficyty poznawcze są obecne już w pierwszym epizodzie depresji. Uważa się, że są one związane z nasileniem objawów depresji, hospitalizacją, wiekiem i wykształceniem chorych na depresję. Mogą się utrzymywać pomimo istotnej poprawy w zakresie innych objawów depresyjnych. Deficyty poznawcze w depresji dzielą się na „zimne” (niezwiązane z emocjami) i „gorące” (związanym z emocjami). Te deficyty kognitywne związane z poznaniem zimnym wydają się nie ustępować w czasie remisji, a przetrwałe deficyty tego typu wiążą się z gorszą reakcją na leki przeciwdepresyjne. Wortioksetyna to nowy lek przeciwdepresyjny o unikalnych mechanizmie działania: wpływa nie tylko na transport zwrotny serotoniny, ale wykazuje działanie agonistyczne wobec receptorów serotoninowych 5-HT 1A, będąc częściowym agonistą receptorów 5-HT 1B lub antagonistą receptorów 5-HT 1D , 5-HT 3 i 5-HT 7. W badaniach przedklinicznych, wortioksetyna znacząco normalizowała neurotransmisję serotoninergiczną, noradrenergiczną i dopaminergiczną, a dodatkowo przez efekt GABAergiczny i glutaminianergiczny. Działa przeciwdepresyjnie, jest skuteczna w różnych postaciach depresji: ciężkiej, z lękiem, u osób starszych; okazała się skuteczna u chorych, którzy nie odpowiadają wystarczająco na leczenie lekami z grupy SSR lub SNRI. Wpływakorzystnienafunkcjepoznawcze u chorychnadepresję.