Brekspiprazol jest nowym lekiem przeciwpsychotycznym z grupy częściowych agonistów receptorów dopaminowych D2/D3. Stanowi on rozwinięcie grupy leków przeciwpsychotycznych II generacji i jest ważnym uzupełnieniem możliwości leczenia farmakologicznego schizofrenii. Celem artykułu jest przedstawienie na przykładzie brekspiprazolu, jak postęp we właściwościach farmakologicznych nowych leków przeciwpsychotycznych, przekłada się na poprawę wyników leczenia schizofrenii nie tylko w kontekście redukcji objawów, ale też poprawy funkcjonowania. Stosunek pobudzenia do blokowania receptorów dopaminowych D2/D3 jest dla brekspiprazolu mniejszy niż dla arypiprazolu oraz kariprazyny, co może przekładać się na mniejsze ryzyko powodowania przez brekspiprazol akatyzji. Ma też on silniejsze niż te dwa leki efekty przeciwhistaminowe, co jest powiązane z silniejszym efektem uspokajającym brekspiprazolu oraz ponownie mniejszym ryzykiem występowania akatyzji, ale też nadmiernego pobudzenia i bezsenności. Brekspiprazol spełnia tradycyjne wymagania odnośnie skuteczność leku przeciwpsychotycznego tzn. w porównaniu z placebo w większym stopniu prowadzi do zmniejszenia objawów schizofrenii w ocenie skalą PANSS w badaniach krótkoterminowych oraz skuteczniej niż placebo zapobiega nawrotom schizofrenii w obserwacji długoterminowej. Najwyższą skuteczność przeciwpsychotyczną stwierdzono w przypadku stosowania największej zarejestrowanej dawki (4 mg/d). Obok zmniejszenia objawów pozytywnych leczenie brekspiprazolem prowadzi także do redukcji objawów negatywnych, depresyjnych oraz lęku . Ważne są obserwacje, że leczenie brekspiprazolem ma pozytywny wpływ na funkcjonowanie społeczne i osobiste pacjentów oraz na jakość życia. Takie działanie leku jest zgodne z oczekiwaniami pacjentów i ich rodzin odnośnie skutecznego leczenia. Powinno ono nie tylko usuwać objawy, ale umożliwiać powrót do zdrowia, czyli stanu który obok optymalnej kondycji zdrowotnej i poczucia komfortu psychicznego umożliwia także utrzymywanie prawidłowych relacji społecznych.