W niniejszym artykule omówiono możliwości stosowania strategii rehabilitacyjnej znanej pod nazwą bezbłędnego uczenia się (ang. errorless learning, EL) u pacjentów z chorobą Alzheimera. Autorzy przedstawiają zagadnienie w kontekście stanu wiedzy o efektywności oddziaływań neuropsychologicznych u pacjentów cierpiących na AD. Zarysowana jest historia powstania terapii metodą uczenia się bezbłędnego oraz startegie i techniki stosowane w jej obrębie. Wykazane jest nowatorstwo metodologiczne tego podejścia, które, w przeciwieństwie do większości strategii rehabilitacji neuropsychologicznej, ma względnie solidne podstawy teoretyczne. Pozostała część pracy poświęcona jest omówieniu dostępnych w literaturze ustaleń empirycznych dotyczących efektywności stosowania uczenia się bezbłędnego w rehabilitacji osób z AD. Omówione są czynniki wpływające na nią, takie jak organizacja sesji rehabilitacyjnych, częstotliwość sprawdzania postępów czynionych przez uczestników oraz rodzaj trenowanego materiału. Efektywność EL jest porównana z efektywnością innych metod rehabilitacji neuropsychologicznej. Autorzy artykułu uważają, że strategia bezbłędnego uczenia się może zwiększać efektywność treningów poznawczych i stanowi użyteczną opcję w rehabilitacji neuropsychologicznej pacjentów cierpiących na chorobę Alzheimera w umiarkowanym lub zaawansowanym stadium.