Staging jest narzędziem przydatnym w naukach medycznych. Model ten zakłada istnienie trzech kluczowych elementów. Po pierwsze – wykładniki patologii narastają w kolejnych fazach. Po drugie – pacjenci w poszczególnych fazach prezentują podobne zmiany. Po trzecie – leczenie jest najbardziej skuteczne w początkowych etapach choroby. Tak pojęte zjawisko stagingu najpowszechniej jest wykorzystywane w terapii nowotworów. Pozwala na ocenę rokowania i wyników leczenia, ułatwia wymianę oraz porównywanie informacji między centrami onkologicznymi. Istnieją dane pozwalające na stworzenie analogicznego modelu dla schorzeń psychicznych, w tym schizofrenii. Dwie teorie pomagają opisać model stagingu dla schizofrenii: teoria neurorozwojowa oraz koncepcja obciążenia allostatycznego. Obie teorie stały się teoretyczną przesłanką do stworzenia modelu etapów stagingu tego schorzenia. Możemy wyróżnić co najmniej trzy fazy w rozwoju schizofrenii: fazę prodromalną, pierwszy epizod oraz fazę przewlekłą. Każda z faz znajduje odzwierciedlenie w anatomicznych oraz czynnościowych zmianach w mózgu. Tak więc model stagingu posłużyć może do opisu przebiegu schizofrenii, wyboru terapii adekwatnej do fazy choroby oraz wskazania związku między znanymi biologicznymi i psychospołecznymi czynnikami ryzyka a etapem schorzenia.