Cel pracy:
Celem przeprowadzonych badań było określenie psychometrycznych właściwości polskiej adaptacji Skali Familizmu.

Metoda:
W badaniach uczestniczyło 580 osób (339 kobiet i 241 mężczyzn) od 18 do 81 roku życia (M=35; SD=15,49). Zastosowano następujące narzędzia badawcze: Skala Familizmu, Skala Materializmu oraz Skala do Pomiaru Orientacji Sprawczej i Wspólnotowej.

Wyniki:
Analiza struktury czynnikowej Skali Familizmu z wykorzystaniem konfirmacyjnej analizy czynnikowej (CFA) nie potwierdziła adekwatności dopasowania zakładanego modelu do danych. Rezultaty eksploracyjnej analizy głównych składowych (EFA) wskazały na występowanie pięciu wymiarów wyjaśniających 51,14% wariancji wyników. Należały do nich: Szacunek (α=0,91), Sukces materialny i osiągnięcia (α=0,87), Religia (α=0,95), Indywidualizm (α=0,63) i Wsparcie rodzinne (α=0,70). Trafność teoretyczną Skali Familizmu zweryfikowano analizując korelacje pomiędzy wyodrębnionymi skalami a wynikami na Skalach do Pomiaru Orientacji Sprawczej i Wspólnotowej oraz na Skali Materializmu. Otrzymane wartości współczynników korelacji były o słabej sile, ale zgodne z oczekiwanym kierunkiem.

Wnioski:
Polska adaptacja skali do badania familizmu jest narzędziem o dobrych właściwościach psychometrycznych, pozwalającym na wielowymiarowy pomiar psychologicznych aspektów familizmu w okresie dorosłości. Może być rekomendowana do użytku w badaniach naukowych jak i stosowana praktyce terapeutycznej.