Cel pracy:
Celem niniejszego artykułu jest zamieszczenie autorskich komentarzy w zakresie analizy przesłanek przyjęcia osoby chorej do szpitala psychiatrycznego wbrew jej woli na podstawie orzeczenia wydanego przez sąd opiekuńczy w ramach postępowania wszczętego na wniosek podmiotu uprawnionego, a założenia w nim zawarte oparte są o obowiązujące akty normatywne.

Metoda:
Wykorzystano metodę analizy aktualnych przepisów prawa medycznego i przepisów prawa zabezpieczenia społecznego. Zebrano, zaprezentowano i rozważono orzecznictwo sądowe, w szczególności Sądu Najwyższego, które stanowią praktyczną wskazówkę w zakresie oceny spełnienia lub niespełnienia przesłanek umieszczenia pacjenta bez zgody w szpitalu psychiatrycznym.

Wyniki:
Umieszczenie osoby chorej psychicznie w szpitalu psychiatrycznym bez jej zgody, w sytuacji kiedy osoba ta nie przejawia bezpośredniego zagrożenia dla swojego zdrowia i życia, ani dla zdrowia i życia osób trzecich, ani nie stanowi zagrożenia dla bezpieczeństwa publicznego, jest dość specyficznym ograniczeniem prawa człowieka do wolności, usankcjonowanym przez państwo.

Wnioski:
Przepis art. 29 ust.1 u.o.z.p. jest przepisem szczególnym, powinny być wykładany ściśle, bez odwoływania się do zasad wykładni rozszerzającej bądź analogii, a naczelną dyrektywą działania sądów winien być wymóg celowości orzeczenia z punktu widzenia dobra i interesu osoby, której postępowanie dotyczy .