Analizie poddano przypadek od wielu lat chorującego na padaczkę kierowcy, który podczas napadu padaczkowego, w stanie głębokich zaburzeń świadomości, spowodował wypadek drogowy. Sytuacje tego typu zwykle skutkują uznaniem sprawcy za niepoczytalnego w stosunku do zarzutu. Zadaniem biegłych psychiatrów i psychologa jest wówczas dokonanie oceny prawdopodobieństwa ponownego dokonania przez sprawcę czynu zabronionego a także wskazanie sądowi optymalnego leczniczego środka zabezpieczającego, ewentualnie środka karnego. Te rozwiązania prawne dotyczą również sprawców, którzy zostali uznani za niepoczytalnych z powodu zaburzeń świadomości występujących w przebiegu różnych chorób somatycznych a nie trwałych zaburzeń psychicznych. Obecnie brakuje podstaw do powołania biegłych neurologów, diabetologów, kardiologów, pulmonologów i innych specjalistów, którzy dokonaliby oceny zasadności wykonywania środków zabezpieczających, co może budzić wątpliwości orzecznicze. Ponadto stosowanie w takich wypadkach wyłącznie środków wskazanych w art. 93a § 1 kk nie znajduje uzasadnienia psychiatryczno-psychologicznego. Należałoby rozważyć poszerzenie katalogu środków zabezpieczających o terapię różnych schorzeń somatycznych celem zminimalizowania w przyszłości ryzyka wystąpienia głębokich zaburzeń psychicznych na ich podłożu. Praca proponuje nowe rozwiązania opiniodawcze, co jednak wymaga zmian w przepisach prawnych.