Cel pracy:
Ocena poziomu akceptacji choroby i satysfakcji z życia kobiet z osteoporozą pomenopauzalną w zależności od wskaźnika masy ciała.

Metoda:
Badaniem objęto grupę 198 kobiet, w wieku 72,31±8,59 lat z rozpoznaną osteoporozą pomenopauzalną w dwóch Poradniach Leczenia Osteoporozy na terenie miasta Łodzi. W pracy wykorzystano kwestionariusz Skali Akceptacji Choroby (AIS), Skali Satysfakcji z Życia (SWLS), skalę oceny bólu (VAS) oraz ankietę własnego autorstwa.

Wyniki:
Średnia w skali AIS wyniosła 25,95±10,2 punktów, co świadczy o średnim poziomie akceptacji oraz adaptacji do choroby badanej grupy. Poziom satysfakcji z życia oceniany w SWLS wyniósł średnio 19,37±7,31 punktów i wskazuje na przeciętne zadowolenie z życia. W grupie badanej najniższą akceptację choroby (24,38±11,3 pkt.) miały osoby z niedowagą. Natomiast najniższą satysfakcję z życia (17,75±7,50 pkt.) wykazały kobiety z otyłością. Badane prezentowały łagodny poziom bólu oceniony w skali VAS (4,87±2,39 pkt.). Ankietowane z prawidłową masą ciała najlepiej oceniały swój stan psychiczny pod względem akceptacji choroby oraz satysfakcji z życia.

Wnioski:
Poziom akceptacji choroby oraz stopień zadowolenia z życia kobiet z osteoporozą pomenopauzalną nie różni się istotnie statystycznie w zależności od wskaźnika masy ciała. Wykazano, że im większa akceptacja choroby, tym większa satysfakcja z życia osób chorych na osteoporozę. Aspekty psychologiczne (kwestionariusz AIS, SWLS) powinny być elementem oceny efektywności terapii u osób przewlekle leczonych z powodu osteoporozy pomenopauzalnej.