Autor przedstawia rolę psychoterapii psychodynamicznej w leczeniu choroby afektywnej dwubiegunowej. Zaznacza ogólne miejsce interwencji psychologicznych w terapii tego zaburzenia, podkreślając, iż najczęściej zalecanym podejściem jest łączenie psychoterapii z farmakoterapią. Przedstawia wyniki badań dotyczących skuteczności różnych podejść terapeutycznych w leczeniu ChAD. Zaznacza, iż wnioski z przeglądu badań wskazują raczej na potrzebę dostosowania interwencji do specyfiki zaburzenia niż na prymat danej modalności terapeutycznej. W krótkim przeglądzie psychodynamicznych koncepcji dotyczących ChAD autor wskazuje na niską praktyczną użyteczność klasycznego podejścia, opartego na założeniu o leczącej roli wglądu w wypartą dynamikę psychiczną. Autor sugeruje, iż podejściem spójnym z wnioskami z przeglądu badań są współczesne koncepcje psychoanalityczne, akcentujące konieczność dostosowania techniki pracy do funkcjonowania psychotycznego. Autor zwraca szczególną uwagę na współczesne koncepcje psychoanalitycznie zorientowanych psychiatrów: Richarda Lucasa, Riccardo Lombardiego oraz Franco DeMasiego. W oparciu o ich zalecenia autor krótko podsumowuje zmiany w technice pracy, aktualizujące podejście psychodynamiczne i dostosowujące je do potrzeb leczenia pacjentów cierpiących na ChAD, chorobę w przebiegu której w większości wypadków występują stany psychotyczne. Swoje spostrzeżenia autor ilustruje kilkoma przykładami klinicznymi.