Cel pracy:
Celem pracy było określenie związku pomiędzy korzystaniem (lub nie) z pomocy psychologicznej, przez członków rodziny osób chorych na schizofrenię, a przejawianymi przez nich zachowaniami asertywnymi w stosunku do bliskich chorych.

Metoda:
Do grupy badanej zakwalifikowano 34 osoby, które prowadziły gospodarstwo domowe ze swoimi bliskimi, chorymi na schizofrenię. W badaniu wykorzystano Kwestionariusz Kompetencji Społecznych (KKS) autorstwa Matczak oraz Kwestionariusz Radzenia Sobie w Sytuacjach Stresowych (CISS) w polskiej adaptacji Wrześniewskiego i wsp. Dane socjodemograficzne zebrano przy pomocy ankiety własnego autorstwa.

Wyniki:
Wystąpił związek pomiędzy ogólną tendencją do unikania działania w sytuacji problemowej a skłonnością do poszukiwania kontaktów społecznych w celu poradzenia sobie ze stresem. Jak również zachowania asertywne korelują z tendencją do angażowania się w czynności zastępcze w sytuacji problemowej. Większa gotowość do asertywnego zachowania cechuje osoby, które w sytuacji stresowej ujawniały skłonność do unikania myślenia o problemie i działania na rzecz jego aktywnego rozwiązania. Analizy pokazały również, iż częściej zachowania asertywne przejawiały osoby młodsze, które też radziły sobie ze stresem ujawniając styl unikowy.

Wnioski:
Nie potwierdził się związek pomiędzy korzystaniem przez bliskich osób chorych na schizofrenię z pomocy psychologicznej a ujawnianiem zachowań asertywnych w stosunku do chorego. Istotnym natomiast był wniosek, iż większą skłonnością do zachowań asertywnych wykazywały się osoby młodsze, które radziły sobie ze stresem w sposób unikowy.