Szybki postęp w dziedzinie technologii implantów kolana i techniki operacyjnej idzie w parze z wprowadzaniem coraz nowocześniejszych programów leczniczo-rehabilitacyjnych, mających na celu optymalizację opieki nad chorym i skrócenie jego pobytu w szpitalu. To jednak nie gwarantuje wyeliminowania okołooperacyjnego stresu u chorych. Lęk jest negatywnym stanem emocjonalnym powstałym w wyniku sytuacji stresowych, któremu towarzyszy pobudzenie autonomicznego układu nerwowego. Prowadzi do zaburzeń procesów fizjologicznych, w tym gojenia ran, oporności na anestetyczną indukcję przedoperacyjną, wiąże się z nasileniem bólu okołooperacyjnego i wydłużeniem okresu powrotu do zdrowia. Celem pracy jest przedstawienie aktualnego stanu wiedzy na temat przedoperacyjnego lęku i omówienie jego wpływu na ból i inne parametry u chorych poddawanych alloplastykom dużych stawów w trybie skróconej hospitalizacji. W pracy przedstawiono również zagadnienia dotyczące patomechanizmu lęku oraz współcześnie stosowane metody prowadzące do obniżania przedoperacyjnego lęku u hospitalizowanych chorych. Powszechne występowanie lęku u operowanych chorych skłania do podjęcia przed operacją rutynowej identyfikacji pacjentów, u których większy poziom lęku może stanowić niekorzystny rokowniczo czynnik wystąpienia gorszych wyników po AK. Podjęcie u tych chorych szeroko rozumianego wsparcia psychologicznego przed i po operacji mogłoby stanowić korzystny element, który wpływałby na ostateczny wynik leczenia chorych po alloplastykach dużych stawów.