Autorzy komentują, w swoim liście do Redakcji, niedawne publikacje, dotyczące prób zdalnego stosowania kognitywnej terapii behawioralnej (Cognitive Behavioral Therapy – CBT) w leczeniu zespołów lękowych u osób starszych. Wyróżniona sytuacja kliniczna jest częścią szerszego problemu, który można ująć hasłem „globalnego kryzysu starzejących się społeczeństw”. Zastosowanie CBT jest w wielu geriatrycznych sytuacjach klinicznych skuteczne, lecz terapia taka jest bardzo czasochłonna, co w praktyce uniemożliwia jej szerokie stosowanie. Autorzy proponują więc wspomaganie tej formy leczenia poprzez wyznaczanie tzw. zadań terapeutycznych. Uzasadnienie dla proponowanej metody wywodzą oni z analizy istotnych czynników oddziaływujących, różnych nowych form CBT w zestawieniu z wynikami analizy źródeł odporności psychicznej (resilience) tych osób starszych, które czują się dobrze. Istotą proponowanej przez autorów metody jest wyznaczanie zadań, których wykonanie uświadomi pacjentowi przebytą „trajektorię życiową”, dalsze istnienie nierozwiązanych konfliktów psychicznych oraz zadań pomagających rozwiązywać problemy i wytwarzać „zrównoważone wyobrażenie o swoim życiu”.