Niedawna katastrofa lotnicza, spowodowana najprawdopodobniej przez pilota zwiększyła zainteresowanie możliwościami badania psychiatrycznego, które byłyby w stanie wykryć zamiar popełnienia samobójstwa. Opracowanie takiego postępowania diagnostycznego jest ważne nie tylko dla zapobiegania wydarzeniom w lotnictwie cywilnym i wojskowym, ale ważne jest również ze względu na zwiększanie się częstości różnych samobójczych aktów terrorystycznych. Autor wyraża swoją opinię na temat charakteru takiego badania, wynikającą z jego doświadczeń z pracy w Centrum Leczenia Ostrych Zatruć, przyjmującym około 1000 pacjentów na rok, którzy zostali odratowani po próbie samobójczej, dokonywanej przez pobranie substancji toksycznej. Autor omawia pokrótce opracowany schemat wywiadu strukturalizowanego, jakkolwiek wyraża przekonanie, że umiejętność wykrywania istnienia myśli samobójczych została znacznie udoskonalona na wskutek sformułowania tzw. Interpersonalnej Teorii Samobobójstwa. Teoria ta wyróżnia cztery stany: 1. Bierne myśli samobójcze (passive suicidal ideation), 2. Chęć odebrania sobie życia (suicidal desire), 3. Zamiar samobójstwa (suicidal intent), 4. Śmiertelne lub niemal śmiertelne próby samobójcze (lethal and near lethal suicide attempts). Następnie autor przedstawia własne przewidywania dotyczące rozwoju metod obiektywnego wykrywania wyróżnionego stanu, cechującego się rzeczywistymi intencjami (planem) popełnienia samobójstwo w najbliższej przyszłości. Jego zdaniem w przyszłości badanie takie mogłoby być oparte o techniki obrazowania mózgu, które wykrywałyby utworzone w mózgu osoby podatnej konfigurację obwodów neuronalnych, reprezentujących planu zrealizowania samobójstwa. Możliwość wykrywania takiej konfiguracji obwodów neuronalnych wynika z najnowszych, cytowanych, rezultatów badań neurofizjologicznych.