Do końca lat 90. XX w. uważano, że zaburzeń osobowości nie można diagnozować u osób poniżej 18 roku życia. Badania prowadzone w ostatniej dekadzie wskazują jednak na to, że zaburzenia osobowości występują u dzieci i młodzieży oraz, że zaburzenia osobowości dorosłych mają swój początek w dzieciństwie. Nadal jednak wiedza dotycząca mechanizmów powstawiania zaburzeń osobowości w wieku rozwojowym oraz czynników ryzyka jest niewystarczająca. Psychologia rozwojowa przyczynę rozwoju nieprawidłowej osobowości upatruje głównie w braku prawidłowego przejścia między fazami rozwojowymi oraz nieprawidłowych wzorcach przywiązania. W etiologii zaburzeń osobowości istotną rolę odrywają czynniki genetyczne i temperamentalne, ale także kształtujące się w toku osobistych doświadczeń i interakcji z innymi wczesnodziecięce dezadaptacyjne schematy poznawcze.Istnieje konieczność dalszych badań zakresie zaburzeń osobowości u dzieci i młodzieży jak i opracowanie skutecznych strategii terapeutycznych i prewencyjnych. Celem niniejszego artykułu jest dokonanie przeglądu obecnego stanu wiedzy, dotyczącego mechanizmów kształtujących rozwój osobowości i jej zaburzeń u dzieci i młodzieży.