Cel:
Projekt podejmuje problematykę wyjaśniania patologii emocjonalnej (poziomów organizacji osobowości) za pomocą pojęć: teorii umysłu (TU) i mentalizacji. Choć pojęcia te używane są zamienne do opisu „zdolności do interpretowania zachowania innych w kategoriach zawartości ich umysłu”, nie mają identycznego statusu w zaburzeniach emocjonalnych. TU odnosi się do „zimnej” wiedzy, zaś mentalizacja wymaga aktywacji reprezentacji relacyjno-emocjonalnych oraz przetwarzania doświadczenia emocjonalnego (refleksji lub obron). Celem badań było porównanie poznawczych (TU) i afektywnych (mentalizacja) aspektów „rozumienia zachowania innych w terminach stanów mentalnych” w grupie klinicznej (pacjenci z organizacją osobowości borderline, N=30) i w grupie kontrolnej (N=30).

Metoda:
Zastosowano kwestionariusz diagnostyczny poziomu organizacji osobowości ZOB Leichsenringa (1999) oraz Test Dziwne Historyjki (Happé, 1994) do pomiaru TU i Skalę Stanów Mentalnych (Beaulieu-Pelletier i in., 2013) do pomiaru mentalizacji.

Wyniki:
W odniesieniu do mentalizacji uzyskano odmienny wzorzec wyników: w grupie klinicznej aktywację przeciążających stanów mentalnych i prymitywnych obron, w grupie kontrolnej zahamowanie rozpoznania treści mentalnych poprzez obrony typu zaprzeczenie i tłumienie emocji. Nie zaobserwowano żadnych różnic międzygrupowych w TU.

Wnioski:
Dla wyjaśniania poziomów organizacji osobowości znaczenie mają tylko afektywne, w przeciwieństwie do poznawczych, aspekty „rozumienia zachowania innych w terminach stanów mentalnych”. Osoby z organizacją borderline tak samo jak osoby zdrowe używają “zimnej” wiedzy o stanach umysłu innych, jednak aktywacja reprezentacji relacyjno-emocjonalnych wyzwala odmienne stany mentalne w obu grupach.