Cel pracy:
Podjęto próbę oceny mineralizacji kości i częstości złamań u kobiet, które w okresie dorastania były leczone z powodu jadłowstrętu psychicznego ( j.p.).

Metoda:
47 kobiet (wiek 20-36,8lat) zbadano ponownie po 6,33-21,2latach od pojawienia się objawów j.p. U 46 kobiet zbadano gęstość mineralną kości (BMD) całego szkieletu, kręgosłupa lędźwiowego, szyjki kości udowej, bliższego końca kości udowej oraz dokonano densytometrycznej oceny złamań kręgosłupa (VFA). Oznaczenia BAP, P1NP, CTX, estradiolu, testosteronu, kortyzolu, IGF-1, leptyny, DHEA-S wykonano u 45 kobiet uczestniczących w obecnym badaniu. Aktualne wyniki BMD porównano z dostępnymi wynikami z okresu hospitalizacji.

Wyniki:
Obecnie obniżone BMD (Z-score<-1) w którejkolwiek z badanych lokalizacji występowało u 28 z 46 kobiet (w tym Z-score<-2 u 5-ciu). U 11 z 12-tu kobiet z obniżonym w okresie hospitalizacji BMD całego szkieletu obecnie wyniki mieściły się w granicach normy. W zakresie kręgosłupa lędźwiowego normalizacja lub poprawa wyników wystąpiła odpowiednio u 5 i 6 z 15-tu kobiet. Podwyższone stężenie/aktywność markerów tworzenia kości P1NP i BAP stwierdzono obecnie odpowiednio u 27 (60%) i 28 kobiet (62,2%). U 7 (15,5%) kobiet stwierdzono jednocześnie podwyższone stężenie markera resorpcji kości (CTX). Podczas okresu obserwacji nie zaobserwowano występowania złamań osteoporotycznych oraz złamań kręgosłupa metodą VFA.

Wnioski:
Pomimo wczesnego rozpoczęcia i dobrych wyników leczenia j.p. w okresie dorastania obniżone BMD występowało obecnie u 60,9% kobiet. Podczas obserwacji w większości przypadków obserwowano znaczącą poprawę lub normalizację wcześniej obniżonych wyników BMD całego szkieletu i kręgosłupa lędźwiowego.