Cel:
Poznanie, analiza i porównanie, w kategoriach: autoteliczna - nieautoteliczna, motywacji do wyboru przyszłej specjalizacji medycznej przez młodych lekarzy na tle ich poczucia koherencji.

Metoda:
Badanie przeprowadzono techniką ankietową. Objęto nim grupę 86 absolwentów wydziału lekarskiego CMUJ, którzy odbywali staże podyplomowe w Klinice Hematologii i Klinice Ginekologii Onkologicznej CMUJ oraz w Szpitalu im. Ludwika Rydygiera w Krakowie w w latach 2010-2012. Analizy statystyczne wykonano w programie IBM SPSS Statistics 21. Przyjęto poziom istotności alfa=0,05.

Wyniki:
Wykazano, że u młodych lekarzy, częściej występuje autoteliczny typ motywacji. Ujawniono istnienie związku pomiędzy płcią męską ankietowanych i autotelicznym typem motywacji. Wykazano związek poczucia koherencji i jego składowej zrozumiałość z męską płcią ankietowanych. Wykazano związek składowej sensowność poczucia koherencji z deklaracją wyboru specjalizacji zabiegowej.

Wnioski:
Motywacji autoteliczna przeważa przy wyborze specjalizacji lekarskiej, a przewaga ta jest bardziej wyraźna u mężczyzn niż kobiet. Składowa „sensowność” poczucia koherencji może pełnić regulacyjną rolę w podejmowaniu decyzji zawodowych związanych z większym obciążeniem fizycznym i psychicznym lekarzy. Ujawnione różnice w rodzajach motywacji i wielkości składowych poczucia koherencji w grupach ankietowanych lekarzy: mężczyzn i kobiet zachęcają do dalszych obserwacji tych zależności z udziałem większej populacji.