Cel:
Ocena różnic w zakresie Ja cielesnego i progów bólu między osobami okaleczającymi się w powtarzalny sposób a tymi, u których nie stwierdza się takich zachowań.

Metoda:
Badanych wyłoniono w badaniu przesiewowym oraz w ramach doboru celowego (grupa badawcza składała się z 34 - 29 kobiet i 5 mężczyzn osób a grupa kontrolna z 32 - 28 kobiet i 4 mężczyzn). W badaniu wykorzystano autorski Kwestionariusz Napięciowy oraz Inwentarz Pytań Dotyczących Samouszkodzeń. Wspomniane narzędzia służyły do oceny obecności i okoliczności samouszkodzeń. Zastosowano także pomiar aparaturą typu Temptest (ocena wrażliwości na ból) oraz Kwestionariusz Ja cielesnego.

Wyniki:
Osoby nawykowo okaleczające się cechują się wyższymi wskaźnikami dezadaptacyjności Ja cielesnego, niż osoby z grupy kontrolnej. W grupie badawczej stwierdzono zakłócenia w takich aspektach Ja cielesnego jak: percepcja doznań, interpretacja oraz regulacja emocji i potrzeb fizycznych, stosunek emocjonalny do ciała oraz poczucie tożsamości cielesnej. Kobiety okaleczające się miały wyższy próg bólu, niż kobiety z grupy kontrolnej zaś mężczyźni okaleczający się byli bardzie wrażliwi na ból niż ci, którzy nie podejmują samouszkodzeń. Ten ostatni rezultat należy traktować z ostrożnością ze względu na małą liczebność grupy mężczyzn.

Wnioski:
Przeprowadzone badania pozwalają przyjąć, że nieprawidłowości w obrębie aspektu osobowości jakim jest Ja cielesne, stanowi istotny czynnik ryzyka dla podjęcia powtarzalnych samouszkodzeń. Obniżony próg bólu u mężczyzn dokonujących samookaleczeń, w zestawieniu z podwyższonym próg bólu u kobiet okaleczających się jest wynikiem zaskakującym, który domaga się potwierdzenia w dalszych badaniach.