Cel:
Celem badań była ocena występowania objawów neurobehawioralnych w okresie przedklinicznym AD i VD

Metoda:
Zbadano 291 mieszkańców ośrodków opiekuńczych, którzy nie wykazywali objawów otępienia wg DSM, ponadto w badaniu MMSE uzyskali przynajmniej 24 punkty , a w badaniu Global Deterioration Scale pierwszy lub drugi poziom. U zakwalifikowanych oceniono nasilenie objawów pozapoznawczych w oparciu o badanie skalą NPI - NH, a zaburzenia funkcji poznawczych skalą ADAS-kog. Skalą MMSE corocznie badano osoby włączone do programu. Osoby, które uzyskały w badaniu MMSE mniej niż 24 punkty ocenianie były przez doświadczonego psychiatrę. Rozpoznanie otępienia stawiano w oparciu o kryteria DSM. Chorobę Alzheimera rozpoznawano na podstawie kryteriów NINCDS-ADRDA, a otępienie naczyniopochodne wg NINDS-AIREN kryteriów. Badania trwały przez siedem lat. Do ostatecznej analizy zakwalifikowano 150 osób, z których u 111 w trakcie obserwacji wykluczono otępienie oraz 25 z AD i 14 z VD.

Wyniki:
Grupa kontrolna od AD i VD różniła się wyjściowym poziomem zaburzeń poznawczych oraz nasileniem zaburzeń pozapoznawczych. U osób z AD największe różnice obserwowano w odniesieniu do pobudzenia/agresji, zaburzeń nastroju, drażliwości/chwiejności emocjonalnej oraz częstości występowania niepokoju. Osoby z VD podobnie jak w przypadku AD istotnie różnicowały z grupą kontrolą zaburzenia nastroju oraz drażliwości/chwiejności emocjonalna, rozhamowanie oraz niepokój. U VD nie obserwowano większego nasilenia pobudzenia/agresji. Osoby z AD i VD różnicowało rozhamowanie.

Wnioski:
W okresach przedklinicznych zarówno AD jak i VD częściej występują objawy pozapoznawcze. Im krótszy okres do rozpoznania otępienia tym większa możliwość pojawienia się objawów psychopatologicznych zwłaszcza w AD.