Cel:
Celem prezentowanego badania było określenie związku stylów i strategii radzenia sobie ze stresem i zmiennych demograficznych z intensywnością symptomów PTSD u osób chorych onkologicznie. Podjęto próbę określenia, jaki styl radzenia sobie ze stresem jest najlepszym predyktorem symptomów traumy w badanej grupie.

Metoda:
Badanie przeprowadzono w grupie 150 pacjentów (55 kobiet i 95 mężczyzn) poddawanych leczeniu przeciwnowotworowemu. Do badania stylów radzenia sobie ze stresem wykorzystano polską wersję Skali Przystosowania Psychicznego do Choroby Nowotworowej - Mini MAC. Do pomiaru nasilenia objawów zespołu stresu pourazowego zastosowano kwestionariusz PTSD w wersji czynnikowej (PTSD-C). Dodatkowo zastosowano ankietę demograficzną zawierającą pytania o wiek, płeć, wykształcenie i czas od postawienia diagnozy.

Wyniki:
Wyniki badań wskazują na nieadaptacyjną funkcję stylu destrukcyjnego. W sytuacji narażenia na traumatyczne zdarzenie styl ten jest czynnikiem sprzyjającym rozwojowi symptomów zaburzeń stresowych pourazowych. Indywidualne strategie radzenia sobie, płeć i wiek związane są z wyższym natężeniem objawów potraumatycznych u osób chorych.

Wnioski:
Destrukcyjny styl radzenia sobie jest mniej korzystny dla przystosowania się do choroby nowotworowej, mogąc w znaczący sposób wpływać na rozwój patologicznych objawów charakterystycznych dla PTSD.