Objawy negatywne schizofrenii są poważnym problemem diagnostycznym i terapeutycznym w psychiatrii. Stanowią istotną przyczynę zaburzającą stan zdrowia, funkcjonowanie społeczne i jakość życia pacjentów, a leczenie tych objawów jest bardzo trudne. W pracy przedstawiono rozwój koncepcji schizofrenii, ze szczególnym uwzględnieniem problematyki objawów negatywnych. Omówiono modele objawów pozytywnych i negatywnych schizofrenii, jakie przedstawili w latach 1980-tych Timothy Crow i Nancy Andreasen. Zaprezentowano koncepcję Williama Carpentera dotyczącą tzw. zespołu deficytowego, a także kryteria podziału objawów negatywnych na pierwotne i wtórne. Opisano aktualne poglądy na patogenezę objawów negatywnych z uwzględnieniem badań neuroobrazowych, zaburzeń neuroprzekaźnictwa, deficytów neuropsychologicznych oraz badań genetycznych, immunologicznych i epidemiologicznych. Oddzielny podrozdział poświęcono narzędziom diagnostycznym służącym rozpoznawaniu oraz ocenie nasilenia objawów negatywnych. Narzędzia te, ze względu na chronologię ich wprowadzenia można podzielić na skale I i II generacji. Do pierwszej należą skale Brief Psychiatric Rating Scale (BPRS), Scale for the Assessment of Negative Symptoms (SANS), Positive and Negative Syndrome Scale (PANSS), Schedule for the Deficit Syndrome (SDS) i Proxy for Deficit Syndrome. Do drugiej generacji należą, powstałe w następstwie rekomendacji grupy amerykańskich ekspertów w 2006 roku, skale kliniczne Brief Negative Syndrome Scale (BNSS) i Clinical Assessment Interview for Negative Symptoms (CAINS) oraz skale samooceny: Motivation and Pleasure Scale- Self Report (MAP-SR) i Self-assessment of Negative Symptoms (SNS). Szczegółowo omówiono skalę BNSS oraz skalę samooceny SNS, których polskie wersje zostały opracowane w Klinice Psychiatrii Dorosłych UM w Poznaniu.