Najczęściej zazdrość jest traktowana jako złożone zjawisko psychiczne, na które składają się zmiany w stanie emocjonalnym, w sferze poznawczej i behawioralnej, które zostają wywołane sytuacją niewierności erotycznej partnera, bądź poczuciem zagrożenia związku ze strony rywala. Zakłada się, że do jej wzbudzenia przyczynia się konstelacja dynamicznych czynników partnerskich, cech osobowościowych, elementów środowiskowych i społecznych. Zazdrość może przyjąć formę reaktywną, niepokojącą lub zaborczą. Celem pracy jest przedstawienie wieloczynnikowej genezy zazdrości, która doprowadza do zachowań agresywnych, najczęściej przyjmujących postać przemocy domowej, ale także skutkującej zabójstwami. Do występowania zachowań agresywnych przyczyniają się specyficzne cechy osobowości sprawców, a także zmienne zewnętrzne, często mające charakter ciągłego i narastającego konfliktu z otoczeniem, na ogół spotęgowanego silnymi negatywnymi emocjami bezpośrednio poprzedzającymi agresywny atak. W psychiatrii sądowej czyny zabronione motywowane zazdrością często sprawiają trudności orzecznicze, tak w zakresie samej diagnozy, oceny poczytalności w stosunku do zarzutu, jak i zasadności stosowania środków zabezpieczających. Poznanie natury różnych typów zazdrości, ich wielu wymiarów i różnorakich uwarunkowań możne przyczynić się do trafniejszych ocen sądowo-psychiatrycznych.